Gullni Hringurinn (Złoty Krąg), Golden Circle to najpopularniejsza trasa wśród turystów, którzy przyjeżdżają na Islandię. Zaczyna się i kończy w Reykiaviku, ale my rozpoczęliśmy ją w okolicach Selfoss, gdzie mieliśmy nasz nocleg.

Kerið

Pierwszą atrakcją, która znajduje się tuż przy drodze nr 35 jest Krater Kerið. Krater powstał około 6500 lat temu, leży na północnym krańcu łańcucha kraterów Tjarnarholar. Na dnie krateru wulkanu Grimsnes znajduje się jezioro, dzięki któremu widok jest bardzo malowniczy. Krater jest owalny, ma 270 m długości, 170 m szerokości i 55 m głębokości. Głębokość jeziora waha się pomiędzy 7 i  14 metrów.

Wulkanolodzy uważają, iż Kerið powstał na skutek eksplozji. Tego typu kratery formują się podczas wybuchu wulkanu, które skutkują powstaniem głębokich kraterów. Jakkolwiek dokładniejsze badania okolicy nie potwierdziły tej teorii (nie znaleziono śladów erupcji), dlatego najnowsze teorie zakładają, iż Kerið powstał jako stożek, który stopniowo przyrastał, aby w chwili końcowej erupcji zapaść się i w ten sposób utworzyć wgłębienie. Woda w kraterze Kerið nigdy nie wysycha, co sugeruje, iż krater ma połączenie z ciągiem wód gruntowych.

Piękne miejsce. W na dnie krateru wulkanu Grimsnes znajduje się jezioro, dzięki któremu widok jest bardzo malowniczy. Krater ma głębokość 55 m.

Gullfoss

Wodospad Gullfoss położony na rzece Hvita w dolinie Haukadalur. Jest to chyba najbardziej znany wodospad na wyspie, a jest ich tu sporo, bo około 10 tysięcy. Gulfoss ma dwa progi. Mają one wysokość 11 i 21 metrów i są ułożone  w stosunku do siebie pod kątem prostym. Woda spada 70 metrów w dół do wąwozu, co powoduje iż wokół unosi się wodna mgiełka.

W 1907 Anglicy chcieli wykorzystać potęgę wodospadu Gullfoss przy tworzeniu energii elektrycznej. Sprzeciwił się temu Tomas Tomasson, farmer w Brattholt, do którego teren ten należał, mówiąc: „Przyjaciela się nie sprzedaje”.  W latach późniejszych wodospad został wydzierżawiony zagranicznym inwestorom. Córka farmera, Sigridur Tomasdottir walczyła o unieważnienie tej umowy, ale niestety przegrała przed sądem. Jednak budowa planowanej elektrowni wodnej nigdy się nie rozpoczęła i umowa dzierżawy została w 1929 roku unieważniona, z powodu braku zapłaty. Poświęcenie Sigridur na rzecz wodospadu było bezinteresowne, walczyła o swoją sprawę, pokonując wielokrotnie długą drogę do Reykiaviku, aby spotykać się z przedstawicielami rządu. Co sprawiło, że przez wiele osób została uznana jako pierwszy islandzki ekolog.

„Żaden z innych wodospadów w Europie nie jest w stanie dorównać Gullfoss. Jeżeli chodzi o dzikość i furię przewyższa on nawet Niagarę w US. Tysiące koni mechanicznych energii spływa  nieprzerwanie do wąwozu. Gullfoss zostanie wykorzystany do produkcji energii elektrycznej, która zasili południową część Islandii.” – powiedział król Fryderyk VII po wizycie na Islandii w 1907 roku.

Ścieżka, którą zwiedza się Gullfoss nazywa się ścieżką Sigridur, na pamiątkę jej bohaterskiej walki o zachowanie wodospadu. Przy ścieżce, która prowadzi do wodospadu znajduje się pomnik poświęcony jej osobie.

Sama nazwa Gullfoss najprawdopodobniej pochodzi od złotego odcienia, który przybierają wodospad w porze popołudniowej. Inna teoria mówi, iż nazwa pochodzi od tęczy, która często formuje się kiedy słońce przebija się przez mgłę powstałą z wodospadu. Jeszcze inna legenda mówi, że w okolicy wodospadu mieszkał chłop o imieniu Gydur, który posiadał dużo złota i nie mógł znieść myśli, iż ktoś inny mógłby je przejąć po jego śmierci. Zapakował więc całe złoto do kufra i wrzucił do wodospadu. Od 1979 Gullfoss i tereny przyległe są pod ścisłą ochroną.

Geysir, Gorące źródło Blesi, Strokkur

Obszar geotermiczny Geysir ma około 3 km kwadratowe.

Znajduje się tu islandzki gejzer Geysir, który obecnie jest w stanie uśpienia. Geysir wybuchał w latach 1896 – 1930 i w roku 2000. Osiąga wysokość 70-80 m. Obecnie wygląda jak małe jeziorko, w których bulgocze woda.

Strokkkur, czyli Maselnica, mniejszy brat Geysira jest najpopularniejszym, czynnym gejzerem i regularnie co 8-10 minut wybucha gorąca wodą , czasem na kilka a czasem na kilkanaście metrów. Osiąga wysokość 25 – 35 m.

Na Islandii występują 2 rodzaje źródeł geotermalnych o wysokiej i o niskiej temperaturze. Tereny wulkaniczne są miejscami gdzie występują źródła o wysokiej temperaturze. We wnętrzu źródeł Geysir temperatura dochodzi do 250 stopni C. Przy powierzchni temperatura źródeł osiąga około 100 stopni C.

Þingvellir

Leżące nad rzeką Öxará Þingvellir jest symbolem islandzkiej historii. To w tym miejscu w 930 roku powstał parlament islandzki (Alþingi), który funkcjonuje do dziś i jest jednocześnie jednym z najstarszych na świecie . W czasach Starej Wspólnoty  (930 – 1262) Alþingi stanowiło prawo i zajmowało się sądzeniem.

Zaletą Þingvellir (inaczej Doliny Parlamentu) była lokalizacja, umożliwiające dotarcie z różnych miejsc na wyspie. W trakcie sesji Alþingi, które miały miejsce latem, uczestnicy obrad mieszkali w budkach lub szałasach. Mimo, że w obradach brali udział tylko mężczyźni, na miejsce zgromadzenia przybywali całymi rodzinami. Było to ważne wydarzenie i jedyna możliwość poznania ludzi z innych części wyspy.

W trakcie Starej Wspólnoty centrum działalności w Alþingi mieściło się przy Lögberg (Skała Prawdy). Obrady prowadził marszałek  wybierany na okres 3 lat, którego zadaniem było ‘głoszenie’ obowiązujących praw zanim zostały one spisane. Prawdopodobnie w Lögberg miało miejsce przyjęcie przez naród islandzki religii chrześcijańskiej  około 1000 roku.  Lögberg był dostępny dla każdego z mieszkańców i każdy mógł się zwrócić ze swoją sprawą do zgromadzenia w trakcie trwania obrad. Po roku 1271 – po uchwaleniu kodeksu Jarnisia znaczenie Lögberg powoli malało, do 1662, kiedy to mieszkańcy Islandii przyrzekli wierność królowi Danii.

Sądy w Þingvellir były prowadzone do 1798 roku. W XIX i XX wieku Þingvellir miało znaczenie symboliczne znaczenie dla Islandczyków dążących do odzyskania niepodległości – to właśnie tutaj miały miejsce uroczystości z tym związane 17 czerwca 1944 r.

Þingvellir jest położone w pasie aktywności wulkanicznej, który przechodzi poprzez wyspę, będącym fragmentem Grzbietu Atlantyckiego. Jest to miejsce, w którym stykają się płyty tektoniczne Euroazji i Ameryki. Na przestrzeni ostatnich 10 000 lat zachodzą tutaj zjawiska geologiczne związane z przemieszczaniem się płyt w tempie około 3 mm na rok. Ocenia się, iż na przestrzeni ostatnich 10 000 lat rozmiar przemieszczenia wynosi 70 metrów. W trakcie tego okresu spód doliny ‘zapadł się’ o około 40 metrów.

W okolicy, na przestrzeni 84 km kwadratowych rozciąga się Pingvallavatn, czyli największe na Islandii jezioro – którego głębokość dochodzi do 114 metrów. Większość wód, które zasilają jezioro pochodzi ze źródeł, które znajdują się pod jego powierzchnią – pokonując długą drogę od lodowców na północy. W wodach jeziora rozwinęło się bardzo bogate życie, pomimo bardzo niskich temperatur. Można tu znaleźć m.in. 4 różne gatunki pstrąga Salvelinus alpinus, które osiągają do 15 kg wagi.

W okolicach jeziora znajduje się szczeliny, świadczące o tym,  że w tym miejscu przebiega granica płyt tektonicznych. Najbardziej znana jest rozpadlina tektoniczna Almannagjá (Wąwóz Wszystkich Ludzi), czyli miejsce, w którym gromadził się parlament Alþingi. Myślę, ze miejsce to jest dobrze znane fanom serialu Gra o tron. Kręcono tu wiele scen.

Ścieżka prowadzi do rzeki Öxará małego zbiornika wodnego Drekkingarhylur (Basen do topienia). Dawniej było to miejsce egzekucji. Do początków XVIII wieku topiono w nim kobiety, które zostały uznane za winne popełnienia przestępstwa takiego jak: zdrada małżeńska, kazirodztwo, mordowanie niemowląt. Kobiety były wkładane do worków i wrzucane do jeziorka.

W latach 1618-1749 w taki sposób utonęło osiemnaście kobiet i kara, jaką im wymierzono była legalna. Przy jeziorku znajduje się tablica pamiątkowa z nazwiskami tychże kobiet.

W dolinie znajduje się również kościół i pięć małych domków. Zostały one zbudowane z okazji 1000 lecia Alþingi w 1930 roku. Obecnie mieści się tu letnia rezydencja premiera, a także siedziba władz Parku.

Wspomniany wcześniej kościół – Þingvallakirkja, jest jednym z najstarszych kościołów na wyspie. Zachował on w środku XIX wieczny wystrój.

W 1930 roku, w tysięczną rocznicę powstania parlamentu w dolinie Þingvellir utworzono Park Narodowy, który od czerwca 2004 roku jest wpisany na listę światowego Dziedzictwa UNESCO.

Podczas wycieczki po Golden Circle dużą przyjemność daje nie tylko zwiedzanie poszczególnych atrakcji, ale również sam jazda. Trasę wiedzie przez drogę nr 35, drogę nr 37 i drogę nr 365. Widoki są przepiękne, a wokół cisza… no może nie zupełnie, słychać wiar, ale można tak jechać i nie spotkać żadnych zabudować, co najwyżej wce pasące się przy drodze. Można nawet odnieść wrażenie, ze owiec jest tu więcej niż ludzi.

Dzień zakończyliśmy w Kidafell, nadmorskiej miejscowości na zachodzie wyspy, skąd jutro ruszamy na daleką północ – Fiordy Zachodnie.

Poniżej zdjęcie z naszego pokoju hotelowego –  zrobione o godzinie 22:00