Zapora Hoover Dam (kiedyś nazywana Boulder Dam) została zbudowana na przełomie lat 1931 – 1935 na rzece Colorado, w miejscu zwanym Czarnym Kanionem. Głównym powodem jej budowy była konieczność zapewnienie regularnych dostaw wody do południowych stanów oraz do Meksyku, jak również przeciwdziałanie niszczycielskiej działalności rzeki w trakcie wiosennych roztopów, które często powodowały rozległe powodzie. Do dziś stanowi jeden z najbardziej spektakularnych ‘cudów’ architektonicznych, które zostały zbudowane przez człowieka. Co ciekawe, zapora została ukończona 2 lata przed terminem i kosztowała mniej niż planowano w pierwotnym budżecie. Możliwe, że przyczynił się do tego okres kiedy powstawała, który przypadał na lata po Wielkim Kryzysie, kiedy o pracowników nie było trudno, a pensja, którą oferowano na budowie za dzień pracy (średnio 4 USD), należała do całkiem dobrych. Dlatego pracownicy ściągali tu z całego kraju, pracując na 3 zmiany, 7 dni w tygodniu, mając prawo tylko do 2 dni (dobrowolnego) urlopu w ciągu roku.

Chociaż budowa tamy zajęła 5 lat, same pracy konstrukcyjne i przygotowawcze trwały od początku 20 wieku. Formalnie inwestycja zaczęła się w 1922 roku, kiedy ówczesny prezydent Hoover podpisał porozumienie ze stanami Arizona, California, Colorado, Nevada, New Mexico, Utah oraz Wyoming na temat podziału wód płynących rzeką Colorado. Prace rozpoczęły się od przygotowania tuneli, którymi przekierowano wodę z rzeki z pierwotnego koryta, która zaczęła opływać Czarny Kanion. Dopiero po tym zabiegu można było przystąpić do właściwej budowy tamy. Budowę prowadziło sześć firm konstrukcyjnych, które stworzyły konsorcjum o nazwie „Sześć Firm”.

Ilość betonu, która została zużyta do budowy tamy, pozwoliłaby na zbudowanie autostrady z San Francisco do Nowego Yorku. Całość budowy musiała być podzielona na bloki (sekcje); gdyż trzeba było przygotować specjalną konstrukcję chłodzącą beton. Bez tego reakcje chemiczne w tamie trwałyby około 125 lat… Niedaleko tamy powstało miasto, nazwane Boulder City w którym zamieszkali robotnicy budowlani, oraz pracownicy fabryk zbudowanych na potrzeby tamy i elektrowni w niej powstającej.

Na skutek zbudowania tamy powstało największe w USA sztuczne jezioro – Lake Maed. W zaporze umieszczona jest również elektrownia wodna, która została ukończona w 1937 roku. Zresztą nie było potrzeby wcześniejszego uruchamiania elektrowni, bo do tej pory trwało „napełnianie” wodą zbiornika sztucznego jeziora od momentu ukończenia tamy w 1935 roku. Dziś elektrownia posiada 17 turbin, które w ciągu roku dostarczają średnio 4 TWh mocy, co wystarcza do zasilenia w prąd miasta o wielkości 1 miliona mieszkańców. Pieniądze z wytwarzania prądu starczyły do spłacenia 50-letniego kredytu na budowę i z nawiązką pokrywają koszty funkcjonowania elektrowni. Warto wspomnieć, iż produkcja prądu przez elektrownię zmniejsza się na skutek suszy – w czerwcu 2016 jezioro miało najniższy poziom wody w historii 326 metrów – jeżeli woda spadnie do 320, to elektrownia przestanie działać.

Przez tamę prowadzi między stanowa droga US 93. Dojazd do tamy od ataków po 11 września 2001 jest jednak kontrolowany, z obawy przed terrorystami.

W trakcie pracy przy budowie tamy zginęło 112 osób. Pierwszą osobą był geodeta J. G. Tierney którego śmierć przypadła na 20 grudnia 1922; ostatnią osobą był pomocnik elektryka – Patrick Tierney, syn J.G. Tierney’a, który zginął 20 grudnia 1935…

Informacje praktyczne:

Hoover Dam można zwiedzać, a bilety są do kupienia na miejscu w kasie lub przez internet. Wycieczka z przewodnikiem trwa około 15-20 min (wersja podstawowa, bez elektrowni). Grupy są liczne, ponad 50 osobowe.

Samochód można zaparkować na płatnym parkingu obok wejścia do Visitor Center. Koszt to 10 USD.